اصطلاحات مورد استفاده در دوبله:
🔹 رو لب گفتن
هماهنگی ابتدا و انتهای لب زدن بازیگر با گوینده را «رو لب» گفتن می گویند.
🔸 رُل اول
گوینده نقش اول یا نقش های اول فیلم را رل اول می گویند.
🔹 رُل دوم
گوینده نقش های دوم و سوم فیلم را رل دوم می گویند. در اصطلاح متداول، به گوینده نقش های مکمل فیلم، رل دوم می گویند.
🔸 مردی گو
در کنار رل های اول و دوم یک فیلم، بسیاری از نقش ها، گویندگی هایی بسیار کوتاه در حد یک یا چند جمله و یا حتی یک کلمه و آوا و بسیار گذرا دارند. به گویندگانی که به جای این رلها ایفای نقش می کنند «مردی گو» گفته می شود.
چنین نقش هایی در اصطلاح عامیانه، نقش های سیاهی لشکر فیلم، می گویند.
🔹 بچه گو
گوینده ای را که معمولا به جای بچه ها (دختر یا پسر) گویندگی می کند، «بچه گو» می گویند.
از آنجا که صدای پسر بچه با بچه دختر چندان فرقی ندارد از صدای خانم ها با کمی تغییر می توان به جای هردو استفاده کرد.
🔸 زنی گو
گوینده ای که به جای زنان صحبت می کند. طبیعی است که «زنی گو» باید زن باشد، اما بوده اند گویندگان مردی که در برخی فیلم ها به جای زنها صحبت کرده اند.
🔹 رُل گو
«رل گو یا رل گویی» در واقع به گویندگی در نقش های اصلی و طولانی فیلم اشاره دارد.
وقتی به گوینده ای گفته میشود در این فیلم رل گویی داری یعنی مسئولیت زیاد و سنگینی بر عهده خواهی داشت.
🔸 خبری گو
گویندگانی که در گفتار نریشن (یا روایت) یا گویندگی فیلم های خبری و یا مستند تبحر خاصی دارند «خبری گو» می گویند.
🔹 پس گردنی
«پس گردنی پا پس کله ای» به دیالوگ های اضافه ای گفته می شود که گوینده موقع پشت به دوربین بودن بازیگر یا دیده نشدن لب های وی ادا می کند بدون آنکه این دیالوگها بخشی از فیلم بوده باشد.
🔸 پرکردن لب
وقتی یک گوینده با کم و زیاد یا تند و کند کردن (کش دادن) در حین ادای حروف و کلمات و یا حتی استفاده از کلمات اضافه، لب زدن اضافه ای از طرف بازیگر باقی نگذارد و تمامی لب زدن های وی را به نوعی با گفتار خود پوشش دهد؛ اصطلاحا گفته میشود این گوینده لب بازیگر را پر کرده است.
🔹 پر کردن نقش
گاهی صدای گوینده (به لحاظ فیزیکی) با چهره بازیگر مطابقت ندارد. مثلا یک گوینده جوان سعی می کند به جای یک بازیگر پیر صحبت کند. در چنین مواقعی گوینده مجبور است به تناسب ظاهر و شخصیت نقشی که بازیگر ایفا می کند صدای خود را تنظیم یا تغییر دهد تا صدای وی به جای آن نقش از نظر بیننده باورپذیر باشد. در این حالت گفته می شود این گوینده نقش را پر کرده است.
🔸 شلوغ کاری
القای شلوغی در یک صحنه توسط بازیگران با استفاده از گویندگان مرد و زن به نحوی که صدای گویندگان مردی گو و زنی گو بالا رود را شلوغ کاری می گویند. اصطلاح «شلوغی دادن» هم به همین معناست.
🔹 همهمه کردن
القای صدای همهمه (که به لحاظ شدت و تعداد کمتر از شلوغ کاری است) توسط گویندگان به نحوی که گفتار تک تک صداها قابل تشخیص نباشد (با توجه به خود صحنه ممکن است چند صدا و چند گفتار قابل تشخیص باشد) را «همهمه کردن» می گویند.
🔸 لوپ رفتن ( لوپ کردن)
تکرار بخشی از یک فیلم برای آشنایی بیشتر گویندگان با گویش های فیلم و تمرین و ممارست بیشتر را لوپ کردن می گویند.
🔹 سینمایی کار
گویندگانی را که کاملا یا عمدتا در گویندگی فیلم های سینمایی شرکت می کنند «سینمایی کار» می گویند.
🔸 تلویزیونی کار
گویندگانی که عمده فعالیت آنها در تلویزیون، دوبله فیلم ها و سریال های تلویزیونی متمرکز است را
تلویزیونی کار» می نامند.
🔹 فرنگی کار
گویندگانی که ترجیح می دهند در دوبله فیلم های خارجی شرکت کنند و صدای آنها در فیلم های خارجی بیشتر شنیده می شود را «فرنگی کار» می گویند.
🔸 کمدی کار
گویندگانی را که تخصص آنها گویندگی در فیلم های کمدی است «کمدی کار» می گویند. این گویندگان مهارت خاصی در تیپ سازی و طنازی دارند.
🔹 صدای مثبت صدای منفی
صدای برخی از گویندگان به خاطر شکل آوایی و تناژ و یا استمرار کار بر روی شخصیت هایی خاص و عادت شنوندگان برای شخصیت های مثبت و برخی دیگر برای شخصیت های منفی مناسب هستند.
منظور از صدای مثبت صدای بازیگری است که در نقش مثبت و انسان های خوب ظاهر می شود. اینگونه صداها عمدتا آرامش بخش، آسمانی، زیبا، آرام و با طمأنینه و گوش نواز هستند. صدای برخی دیگر از گویندگان که مناسب نقش های منفی است. صداهای خشن، خش دار، بم، بدون ریتم و بدون توازن هستند.
🔸 زیاد آوردن و کم آوردن
عدم تنظیم طول کلامی که گوینده می گوید با آنی که بازیگر ادا می کند به نحوی که گویش گوینده طولانی تر از بازیگر باشد و کلام گوینده جلوتر بیفتد را «زیاد آوردن» می گویند.
در حالت دیگر گوینده از بازیگر عقب می افتد و به اصطلاح (در کلام) کم می آورد.
دیدگاهتان را بنویسید