بسیاری از ما برخی اوقات به دلیل گرفتاری، آرزو (wish) خودمان را بعد از مدتی خواستهٔ (want) خود میدانیم.
ما میتوانیم این خواسته را برای خود تبدیل به هدف کنیم؛ بهشرط آن که برای جنبهٔ «هدف بودن» آن اهمیت قائل شویم.
برای فهم بهتر موضوع به مثال زیر توجه کنید:
دانشآموزی را در نظر بگیرید که رویای رتبه شدن دارد و آن را به عنوان خواستهی خود مطرح میکند؛
اما هیچ گامی بر نمیدارد و هیچ ممارستی نمیکند.
او بدون تلاش کردن و با وجود بطالت وقت زیاد، آن را حق خود میداند و انتظار رسیدن به آن را دارد.
اما…
ما دنیایی داریم با امکانات کم و محدود و افراد زیادی که به این امکانات نیاز دارند. بنابراین هیچ شخصی بدون انجام کار واقعی و تلاش شبانهروزی، به حق خود نمیرسد…
دیدگاهتان را بنویسید