محیط و بستر برای رشد بسیار مهم است؛ اما تأکید بیش از حد به محیط هم خودش می‌تواند یک حالت انتسابی ایجاد کند.
اعتقاد بیش از حد بعضی افراد به این حرف‌ها که فلانی اگر رتبه برتر شد، پول داشته، شرایط خیلی خوبی برایش فراهم بوده است، خانواده‌اش او را حمایت می‌کردند و…، یک عامل ضدانگیزشی است که موجب اُفت انگیزه می‌شود.
لذا درست است که محیط (environment) بسیار مهم است، اما در صورت فراهم نبودن محیط هم نباید فرض کنید که نمی‌توانید حرکتی انجام دهید.
طبق نظریه‌ی پادشکنندگی، شرایط سخت باعث بهتر‌شدن و رشد فرد می‌شود. البته از سوی دیگر اگر فرد نتواند یک سری ملاک‌ها و معیارها را مدیریت کند، ممکن است به مسیرهای دیگری حرکت کند.
باهوش واقعی کیست؟
باهوش واقعی، فردی است که تمامی معیارهای هوش را دارد.
یعنی هم هوش ریاضی و آی‌کیوی بالا دارد و هم انواع دیگر هوش مانند هوش هیجانی، معنوی، عقلانی و …. این‌جاست که ما باید فرد را به عنوان نابغه و باهوش در نظر بگیریم.
اما باز هم نباید خیلی از آن فرد #بت‌سازی کنیم. زیرا بت‌سازی طرف مقابل به نوعی تخریب خویشتن است.
ما معمولاً در یک دوگانه‌ٔ بسیار احمقانه گیر کرده‌ایم، که فردی را یا کیش شخصیت می‌کنیم، یعنی او را تا مرحله‌ٔ قدیسی بالا می‌بریم، یا تحقیر و تخریب شخصیت می‌کنیم و یک‌دفعه او را پایین می‌آوریم. و این دوگانه بسیار مسئله‌ساز است.
لذا باید یک حد میانی را درنظر بگیریم و از افراد بت نسازیم.
دیدگاهتان را بنویسید