یکی از رفتارهای بسیار بیمارگونه‌ای (شبیه به بیماری.) که ما داریم، نگاه به گذشته است. و مطالعات نشان داده است که این گذشته‌نگری، که متاسفانه در بین ما بسیار رایج شده است، معمولا برای آن دسته از افرادی است که اصطلاحاً کار و زندگی ندارند. مادامی که انسان برای زمان حال خود، و نگاهش به آینده برنامه دارد و درگیری‌های از این نوع را زیاد دارد، دیگر در قبرستان گذشته نمی‌رود.
زمان، قابل برگشت نیست. فکر کردن به گذشته‌ای که از دست رفته، باعث نمی‌شود که از آن درس بگیرید. چون شما به صورت ناخودآگاه این تجربه را به دست آورده‌اید. از بهانه‌جویی و دلیل‌تراشی برای این‌کار دوری کنید، چون راهکاری به‌جز ادامه دادن ندارید.
می‌دانیم که ما حتی با یک‌ثانیه قبل از خودمان نیز قابل قیاس نیستیم. چه برسد که چنین تعمیم‌های عجیب و غریبی بدهیم. مشکل، نگاه ما و جهان‌بینی ماست.
دیدگاهتان را بنویسید