ترس، عاملی است که در ابتدای کار در ذهن ما قرار می‌گیرد و با سوالاتی مثلِ «اگر نخونم و اگر در بهترین زمان زندگیم وقتمو تلف کنم در آینده چه اتفاقی می‌افتد؟» ذهن ما را مشغول می‌کند. ترسی فراتر از کنکور و مربوط به آینده و مربوط به از دست دادن زمان و حسرت خوردن در آینده، برای زمانِ از دست رفته.

 ترس به صورت کنترل‌شده، می‌تواند محرک انجام دادن کارها شود ولی مدام فکر کردن به این ترس و اصل کار را کنار گذاشتن، مشکل دارد.

 طبق بررسی‌های علمی، ترس و اضطراب و استرس مانع ورود اطلاعات به حافظه و مایهٔ ریزش اطلاعات قبلی ثبت شده در حافظه می‌شود.

 از طرفی، انرژی مثبت، آرام بودن و خوشبین بودن، راه ورود اطلاعات جدید را تسهیل می‌کند و یادآوری اطلاعات قبلی را آسانتر می‌کند.

 پس داشتن ترس به صورت کنترل‌شده، امری طبیعی و حتی ضروری و لازم است. یک‌بار فکر کردن به آن و در پس‌زمینه ذهن، داشتن این تفکر، به ما کمک می‌کند و می‌تواند محرک انجام کارها باشد. اما مداومت در فکر کردن به این ترس، به عملکرد ما آسیب می‌رساند و باعث از دست دادن زمان می‌شود.