سلام و وقت بخیر. بنده دارم برای کنکور انسانی تلاش می‌کنم و هدفم رتبه‌ی زیر ۳۰۰ هست. مدال المپیاد ادبی هم دارم که ۱۰٪ سهمیه کنکور رو به همراه داره. متأسفانه از سن ۱۱ سالگی با افسردگی حاد و اختلال اضطراب پس از حادثه و anxiety درگیر شدم. سه ساله که از طریق دکترهام بیماریم تشخیص داده شده و بیشتر از یک ساله که مدام در حال مصرف قرص به تجویز روانپزشک و مراجعه به روانشناس هستم. در ابتدای سال تحصیلی فکر می‌کردم اوضاعم خوبه و آماده‌ی کنکوری خوندنم، اما متأسفانه شرایطی پیش اومد که وضعیت روانیم بد و بدتر شد و جوری که حتی غذا خوردن و مسواک زدن هم برام می‌تونه سخت باشه چه برسه هر روز درس خوندن با ساعت بالا به طور کنکوری. واقعاً تحت فشار هستم و عذاب وجدان به اندازه‌ی کافی درس نخوندن خیلی سخته. بهم پیشنهاد شد که چون سهمیه دارم به طور معمولی درس بخونم و فشار نیارم که ساعت مطالعه بالا داشته باشم و روی درمانم تمرکز کنم، اما می‌ترسم اینطوری در آینده پشیمون بشم که چرا ۱۰۰ درصد تلاش نکردم و شاید تنبلی کردم‌ و این وضعیتم همش الکی و دروغه.
شما تا حالا دانش‌آموزی با شرایط مشابه دیدین که چه تصمیمی گرفته در سال کنکور؟ آیا از تصمیمش راضیه الان؟ پیشنهاد شما چیه؟
ببخشید که طولانی شد.
ممنونم.