ابتدا سپاس گذار هستم که به مطالب توجه داشتید.
بچه ها نه از من مشاور نه از مدرسه نه از جامعه نه از هیچ کدوم از شاخصه های جامعه پذیری و هویت پذیری بلکه بیش و پیش از هر چیزی از خانواده میگیرند. بنابراین اگر خانواده بستر ناامن روانی ایجاد کند آن بچه خیلی آسیب میبیند.
نکته دوم
شما تصور نکنید میتوانید بعد از این همه سال این فرد را تنبیه فیزیکی که دردناک ترین اتفاق ممکن برای یک فرزند هست و احتمالا در سنین پایین تر این کارا کردید فرزند شما بیاد با شما ارتباط خوبی برقرار کند. و اصلا این امکان پذیر نیست. این زمان بر است به شرطی که شما این کار را انجام ندید. ترجیحا با فردی که علوم تربیتی خوانده باشد. چون موضوع تربیتی است. در زمینه فرزند پروری کفت و گو داشته باشید. به نظرم مجموع این دوتا کار میتواند کمکتان کند. دیگ تنبیه فیزیکی یا فشار روانی، استرس نباشه با یک مشاور گفت وو گو داشته باشید کمی هم مشخص هست اهل مطالعه و گوش دادن هستید. میتوانید کتاب هایی که در این زمینه هست را گوش کنید، انتشارات ما و شما هم سی دی های خوبی تولید کرده در زمینه فرزند پروری، تعلیم و تربیت، رفتار والدین، کتاب های خوبی هم ما در فراسوی دانش معرفی کردیم. یکی دوتا کتاب هست که از نمایشگاه کتاب در این زمینه خریداری کردیم. مجموع این کارها کمک میکند وضعیت بهتر شود. به هر حال تراز ۵۴۰۰ هست نسبت به پارسال که ۶۰ هزار بوده جای امید داره مشخص است رفتارتون تا حدودی تاثیر گذاشته اما تصور نکنید تمام اتفاقات بد و وحشتناک در گذشته یک دفعه کنار برود زمان بر هست این موضوع.