هرکاری را که شروع می‌کنیم، طبیعتاً در دفعهٔ اول، اشکالاتی خواهیم داشت. و پس از آن، می‌گوییم که اگر برمی‌گشتیم به قبل چقدر بهتر از پس انجام آن کار بر می‌آمدیم. ولی واقعیت این است که تصمیمی که در آن زمان گرفته‌ایم، به دانش و شرایط و امکانات آن زمان، بستگی داشته است. و توانایی ما همینقدر بوده است.

موضوع این است که ما قادر به برگشتن به گذشته نمی‌باشیم. و می‌توان گفت مشکل بیش از ۹۹٪ داوطلبین همین موضوع است. ما انسان‌هایی هستیم که در شکست‌ها، تجربه‌اندوزی‌ها، دوباره بلندشدن‌ها و دوباره حرکت کردن‌ها، تعریف می‌شویم.

دقیقاً یکی از سوالات هوش هیجانی این است که «چقدر توان دارید پس از شکست خوردن دوباره بلند شوید؟». از گذشتهٔ خود، تجربه کسب کنید، ولی در قبرستان گذشته باقی نمانید. در زمان حال زندگی کنید و متوجه آینده نیز باشید.

اگر فکر می‌کنید مطالبی که تا به حال خوانده‌اید کیفیت نداشته‌اند، کاملا یک توهم است، و واقعیت ندارد، به این موضوع به چشم یک تجربه نگاه کنید. که با امکانات آن زمان، و سطح درسی‌ای که داشتید مطلب را خوانده‌اید و تجربه کسب کرده‌اید و هم اکنون باید آن را بهتر بخوانید.

امور واقعی و جاری زندگی را با احساس و هیجان قضاوت نکنید. فراموشی کاملا موضوعی طبیعی است. چون مسئلهٔ مرور و ذهن است. هم‌اکنون نیز با مرور کافی و اصولی، قادر به بالا بردن میزان مطالبی که به‌خاطر دارید، خواهید بود.

با عدم آگاهی جلو نروید و راضی باشید. حتی اگر بد عمل کرده‌اید از خود رضایت داشته باشید؛ اما سعی کنید که بهتر عمل کنید. وسواسی و با اعتماد به نفس منفی عمل نکنید.