چیزی که مهم است، برنامه‌ریزی برای آینده و عمل کردن به آن است. مشخصه انسان سالم کسی است که در زمان حال زندگی می‌کند و نگاهی به آینده از قبل دارد و برنامه‌ریزی‌اش را کرده و آنچه که میخواسته است از گذشته به دست بیاورد را به صورت هشیار یا ناهشیار به دست آورده است. پس دلیلی برای ماندن در گذشته ندارد.

 اگر صبح تا شب به گذشته فکر می‌کنید، این انتخاب شما است. و می‌توانستید همین زمان را برای جدی و محکم حرکت کردن برای کنکور انتخاب کنید. در جاده‌ای که قرار است به سمت یکسری امکانات محدود حرکت کنیم، این افراد امکانات را به دست می‌آورند. غصه خوردن کمکی نمی‌کند. چون قانون روزگار عوض نمی‌شود.

 عملگرایی و واقعیت‌ها را نباید فدای گذشته‌نگری کرد. فقط شما نیستید که گذشته و زمانتان را از دست داده‌اید. اما آینده را هنوز دارید و می‌توانید از آن استفاده کنید. از دست دادن معنایی ندارد. ما اشتباهاتی می‌کنیم و از آن اشتباهات درس‌هایی گرفته و سعی می‌کنیم که دیگر آنها را تکرار نکنیم.