توضیحاتی راجع به لزوم تلاش برای تسریع اجرای برنامه درسی و روش برنامه ریزی شخصی بدون مشاور
اعتقاد ما بر این است که اگر برنامه درسی ،اصولی باشد و مبنای منطقی داشته
باشد،دانش آموز باید تمام تلاش خود را بکند تا آن را به طور کامل اجرا کند.
اگر برنامه درسی با کیفیت باشد و بر اساس سطح دانش آموز تدوین شده باشد،باز هم اجرای آن سخت است و بسیاری هم دوست ندارند زیر بار آن بروند و یا فورا زیر همه چیز می زنند و البته موفق هم نمی شوند.عده ای هم که این سختی را می پذیرند و حاضر هستند هر کاری بکنند تا برنامه اجرا شود،به آنچه میخواهند می رسند
درباره برنامه ریزی هم بحثی وجود دارد؛
بعضی میگویند که مشاور باید براساس میل دانش آموز برنامه بدهد و بعضی معتقدند دانش آموز باید برنامۀ منطقی را که مشاور چیدمان کرده(البته شخصی سازی شده)اجرا کند.
برنامه باید شخصی شده باشد اما به معنای این نیست که مشاور فقط بخواهد با ملایمت و نرمی با دانش آموز برخورد کند چون آن فرد از زیر کار در می رود و به آنچه میخواهد هم نمی رسد و مشاور موظف است نوعی اجبار برای دانش آموز ایجاد کند تا او تمام تمرکز خود را روی اتمام برنامه بگذارد و اینطور میتواند هم مباحث را به خوبی جمع بندی کند و هم مرورهای خوبی داشته باشد.
اگر کسی بدون وسواس و با سرعت و دقت همراه با مرور مباحث قبلی طبق یک برنامه فشرده پیش برود،نتیجه می گیرد.
تنها راهی که هرکس حتی بهترین افراد در امر مدیریت زمان را وادار میکند که از زمان بهترین استفاده را بکند،حس الزام است.
حس الزام یعنی اجبار برای انجام یک کار در یک بازه مشخص .برنامه هر فرد هم باید ضرب العجلی تنظیم شود تا این الزام ایجاد شود.
پشت کنکوری ها زیاد مرتکب اشتباه هدر دادن زمان میشوند چون فکر میکنند فرصت کافی دارند،هر برنامه روزانه را در بیشتر از یک روز تمام می کنند درحالی که باید برای آن ها این شفافیت ایجاد شود که اگر مطالعه فصلی را طولانی کنند،همه چیز به تعویق می افتد و به موقع دروس جمع بندی نمی شوند.
اگر قرار باشد خودمان برنامه بریزیم چه اصولی را باید رعایت کنیم؟!
ابتدا باید این را بیان کنیم که چون برنامه ریزی، شخصی صورت میگیرد،آزمون و خطای زیادی هم پیش می آید و کاملا طبیعی است.
📌در درجه اول باید تعداد فصول هر درس که قرار است مطالعه کنیم،مشخص شود. زیاد موافق حذفیات نیستیم
گاهی کسی رشته خاصی مثل صنایع غذایی را میخواهد.در این شرایط بعضی فصول حذف می شوند.
📌حتما باید با یک آزمون آزمایشی همراه شوید.ما مخالف این هستیم که ۱۰۰ درصد بودجه هر آزمون جمع شود چون به طور معمول این اتفاق نمی افتد و دانش آموزی می تواند این کار را انجام دهد که از نظر اطلاعات و سطح علمی قوی است و ضعف علمی ندارد.
در حالت معمول باید سعی شود ۶۰ الی ۷۰ درصد بودجه آزمون مطالعه شود.
بهترین برنامه های بودجه بندی برای آزمون های گاج و قلمچی هستند و بعد گزینه ۲ و در آخر هم سنجش.
📌باید بدانید آزمون دو هفته آینده چند فصل را در برمی گیرد و چند روز در اختیار دارید و فصول را بین روزها تقسیم کنید و برنامه را از الان برای دو هفته بعد،واقع بینانه بچینید.
مثلا از سه فصل مربوط به یک درس در بودجه بندی،به دو فصل در حالت فشرده و الزام آور و بدون وسواس و با رعایت تمامی نکات مطالعه رسیدید.
در این حالت ۶۶ درصد بودجه را مطالعه کرده اید اگر بتوانید در آزمون ،۵۰ درصد بزنید هم خیلی خوب است.
📌یک پایش منظم هفتگی،روزانه و ساعتی داشته باشید.
ساعت ها باید با کرنومتر ثبت شوند و ساعتی خود را ارزیابی کنید و ببینید تابع هدف خود هستید یا خیر
برنامه باید مرتب چک شود چون احتمال اینکه برنامه از دستتان خارج شود زیاد است.در‌پایان روز،نحوه عملکرد آن روز و هر جمعه عملکرد در‌هفته قبل و کارهایی که باید برای هفته آینده انجام شوند بررسی کنید
📌روزانه ساعت مشخصی را برای مطالعه معین کنید و آن را بین دروس مختلف تقسیم کنید البته زمان های تنظیم شده برای اجرای برنامه نباید دقیق باشند. مثلا ۸ تا ۱۰، ۱۰ تا ۱۲ و… زمانهای خوبی نیستند.باید زمانها خرد شوند برای مثال ۱:۳۵ دقیقه برای زیست،۴۰ دقیقه برای ادبیات و…
هفته های اول برنامه ها مرتب شکست میخورند اما شکست خورده های واقعی کسانی هستند که وقتی در چند هفته اول شکست میخورند،همه چیز را رها میکنند.
📌نکته ظریفی در برنامه ریزی شخصی وجود دارد که اگر به آن توجه نشود، میتواند افراد زیادی را زمین بزند و فارغ از اینکه برنامه واقع بینانه چیده شده است یا خیر باید تایم جبرانی و سوپاپ اطمینان برای آن وجود داشته باشد یعنی گاهی برنامه انقدر متراکم چیده شده است که اگر یک روز از دست برود بقیه روزها کاملا به هم میریزند.مثلا اگر ۱۲ ساعت روزانه برای مطالعه در نظر گرفته میشود،۲ ساعت آن باید برای اطمینان کنارگذاشته شود.
یک روز در آخر هفته ترجیحا جمعه خالی باشد تا بتوان بعضی عقب افتادگی ها را جبران کرد.