اینکه کسی می‌گوید من در این آزمون شرکت نمی‌کنم، به اضطراب هستی برمی‌گردد که یک سوم آن مربوط به مسئلۀ شک و تردید، انتخاب و تصمیم است.
یعنی این شخص چون می‌گوید من می‌ترسم این آزمون را خراب کنم ( که در اصل ترس نیست بلکه اضطراب است) و عدم نگاه واقع بینانه به شک و تردید دارد، پس در آزمون شرکت نمی‌کند.
اضطراب معطوف به آینده است و در موضوعِ گذشته، به ناامیدی و افسوس تبدیل می‌شود.
از سوی دیگر، انسان موجودی با دانش و اطلاعات محدود و ناقص می‌باشد که قرار است با این دانش و اطلاعات برای رسیدن به امکانات محدود و نابرابر درمورد آینده‌ای نامعلوم تصمیم بگیرد. بنابراین نباید دچار اضطراب و استرس شود که مثلا:
وای اگر من این تصمیم را بگیرم چه خواهد شد؟!
خب کسی چه می‌داند چه می‌شود؟!
این جا است که انسان وارد مسئلۀ دیگری می‌شود و آن هم مسئولیت است. یعنی تا زمانی که مسئولیت پذیر نباشیم، بدبخت و بیچاره‌ایم و پر از اضطراب و ناراحتی و حس بد هستیم.
دیدگاهتان را بنویسید