بررسی کرده‌اند و متوجه شدند؛ افرادی که از نظر هوش و IQ در طبقه‌ی یک درصد اول جامعه بودند ۲۵ درصد تا دکترا پیش‌رفتند و صاحب مقاله شدند.
همینطور که افراد غربال می‌شوند کسی که در بالای لیست قرار دارد؛ اوست که به توسعه‌ی جامعه دامن می‌زند و به شدت باید روی او سرمایه گذاری کرد.
این یک جریان افراطی است.
یک جریان دیگر داریم که سردمدار آن آندرس اریکسونِ سوئدی است.
او کاملاً نقطه مقابل دیگران حرف می زند.
او جراحان تاپ را بررسی کرده است و به این نتیجه رسیده است که IQ یا هوش تقریباً هیچ نقشی ندارد.
او می گوید (high achiever) ها مدیون deliberate practice ( تمرین تعمدانه) هستند.
رابطه خطی بین سنواتی که در یک حوزه کار میکنید با high achievement (دستیابی به جایگاه بالا) وجود دارد.
او باور دارد؛ این که چه نمره‌ای در کنکور می گیرید؛ خیلی تاثیری ندارد و اینکه چند سال زحمت کشیده‌اید و چند سال پژوهش کرده‌اید؛ تعیین می کند به کجا می رسید.
او اعتقاد دارد اگر می خواهید به جایگاه بالایی برسید باید ده هزار ساعت کار مفید انجام دهید( در جراحی، مقاله نویسی، تدریس، موسیقی و…)
جالب است بدانید در شطرنج که سمبل هوش نامیده می شود بررسی شده است؛ افرادی که قهرمانان شطرنج می شوند بین ۱۰ هزار ساعت تا ۶۰ هزار ساعت شطرنج بازی کردند.
دیدگاهتان را بنویسید