در مسئلهی سرکوب، مثلا من امشب دوست دارم که فلان غذا را بخورم و مشکلی هم برایم ندارد،
ولی مدام میگویم نه! اینکار را نکنم و این غذا را نخورم! البته ممکن است ۱ یا ۱۰ درصد هم عیبی برای من داشته باشد.ولی در خود محدودکننده من میدانم که باید از رسانه دوری کنم،
این آسیب زننده است و ضرراتش خیلی زیاد است. همچنین میتوانم سمت آن نروم.
قدرت این رسانهها آن قدر بالا است که شما را به سمت خودشان میکشند و مادامی که شرایط و بستر را درجهت رفتن به این محیطها برای خودتان فراهم کردید نمیتوانید انتظار داشته باشید که درگیر آنها نشوید.
پس اینجا باید برای خودتان محدودیت ایجاد کنید. برای مثال گوشی را به والدین بدهید، به پانسیون بروید، کانالهای خبری و جذاب در رسانههای اجتماعی را حذف کنید و تکنیکهای دیگر.
دیدگاهتان را بنویسید