در انزوا فرو رفتن حداقل برای مدت زمان کوتاه خوب است البته در مورد کم و کیف آن باید صحبت کرد و نمی توان در مورد خیلی از مسائل، مطلق سخن گفت چون ابعاد مختلف دارند و نسبی هستند.
از منظر تجربی دست کم از دید بنده و کسانی که با آنها ارتباط داشتم،بعضی افراد در یک مدت زمان کوتاه منزوی به نظر می رسند درحالیکه این افراد فقط برای اینکه وقتشان را صرف کاری که انجام م یدهند بکنند،زیاد صحبت نمی کنند،درگیر حواشی مثل شبکه های اجتماعی نمی شوند و از جامعه دوستان فاصله می گیرند و این خیلی هم خوب است.
در بحث خودشکوفایی(self-actualization)که یک موضوع بسیار مهم است،طبق توصیه های مزلو(پدر روانشناسی انسان گرا) یکی از معیارهای خودشکوفایی که سطحی از رشد است و فرد میخواهد در تمامی ابعاد استعدادهای خود را شکوفا کند،فعال بودن است اما به آن معنا نیست که شما بخواهید همواره در جامعه حضور داشته باشید ، با دوستان ارتباطات گسترده داشته باشید و …بلکه منظور فعالیتی است که انجام میشود تا خودشکوفایی صورت بگیرد و فرد خودش استعدادهایش را شکوفا کند و دنبال مسائل و راهکارها بگردد و کنجکاوی کند.
وقتی فردی غرق درس خواندن است،به نوعی خودشکوفایی در حال رخ دادن است و نمی توانیم بگوییم این کناره گرفتن از بقیه افسردگی است و تعریف افسردگی کاملا با موضوعی مطرح کردیم متفاوت است.
منزوی شدن در راستای خودشکوفایی
